11 Ocak 2010 Pazartesi

sen giderken..


ardından bakarken ıslanmamış gözler,ağlanılmadığının ispatı mıdır?delil sayabilir misin içimin yanmadığına,yüzümdeki tebessümü..sessizliğimi "ne olur gitme!" denmediğine bağlayabilir misin?bana gitmelerini anlatabilir misin bir daha?..dinlemek isterdim giderken yüreğinden geçenleri..ben de sana yokluğunda başımdan geçenleri anlatırdım belki.

melekler uçabilirdi,böyle inandırılmıştık..senin uçuşunla darmadağın bir abid olmak varmış nasipte..zaman,herşeyi alıp bir başka yere naklederdi gün gelir.seni de uzaklara savurdu bak işte..yine!bu kez sarılabilmiş olmakla bahtiyar olmuş bir yüreğim var benim de..şükür!götür;her gidişinle alıp götürdüklerinden arda kalan ne varsa..hiç bir şeyim kalmasın yalpalayan yalnızlığımdan başka..içim yanarsa yüzüme tükür!!

her seferinde verilmiş,her seferinde tutulmamış,her seferinde yeniden verilmiş sözlerim var kendime,senin gidişlerinde.."bu sefer gitme diyeceğim ona" diye..bir kere daha yuttum ben sözümü,ve sen gittikten saniyeler sonra,bir kere daha aynı sözü verdim kendime..bu satırlardan seslenecek kadar cesareti bile ancak toplayabildim sevdiğim;bir daha gelirsen,bir daha gitme!!

hep benim kadar kimse sevmeyecek seni diyerek kanattılar beni..derdim o değildi benim..bunu bana bir teselli armağanı olarak vermişlerdi,boynuma asmışlardı bu aşktan payıma düşen bronz madalya olarak,sanki yetecekmiş gibi!!yanılmışlardı..yanılmıştınız!mutlaka olacak hayatında seni hakettiğin kadar sevecek birileri..sonrası muamma!seni haketmediğin kadar sevmek ancak benim yapabileceğim iş;işte öyle biri olmayacak bir daha!!

farkettiğim odur ki;yürek her acının üstesinden geliyor,gelemeyen akıl!yüreğin kabullendiğini reddediyor mantık!hep aynı kişinin gitmesi,hep aynı kişinin payına düşen yalnızlık..yürek canı sağolsunlarla özetliyor bütün hikayeyi,akla göre çoktan söylenmiş bu hikayenin son sözü:yetti artık!!

tarifeli bir uçağın içinde sığdırabilir miydin ardında kalanın tarifsiz acılarını?seni bir şehirden bir şehire aktaran o seferin,aktarılan bütün şehirlerin,hatta üstünden geçtiklerinin,benim kalbimin başkenti ilan edildiğini bilebilir miydin?semasından müthiş bir hızla uçtuğun o şehirlerin birinde olabilmenin bile,ne büyük bir mutluluk demek olduğunu anlatmaya çalışsaydım sen gitmeden;seni ne kadar çok sevdiğimi anlayabilir miydin!?

sen sarıldın,ben sarıldım;
sen yürüdün,ben kaldım;
sen el salladın,ben yandım;
sen gittin,ben öldüm!

yolun açık olsun!