11 Mart 2010 Perşembe

Anneye son mektup!



"Erdal Kiraz Ağabeyime"
melekler dinliyorum,sakin,huşu içinde.
kırmızısı,pembesi,alı,moru içinde..
hayaline dalmışım,yalancı bir baharın,
volta büyütüyorum,taş bir avlu içinde!
yorulmuş beklemekten;gitmiyor ayaklarım,
aklım,fikrim ceh'nemin,kızıl koru içinde!

sen yolumu beklerken,bomboş pencerelerde
ben dua ettim anne,sana taş hücrelerde!

arkadan bağladılar ellerimi apansız,
elektrik verdiler,erkekliğim kurudu,
Anne söyle onlara,senin oğlun günahsız!





yaram var,kan gidiyor,bin bir  pusu içinde
ördüğün hırkamlayım,"Gül Kurusu" içinde.
herkes düşmanın gücü,oğluna yetti sansın,
dostlar boğdular beni,bir kaşık su içinde!
bir kere olsun hak ver,nasıl bakire kalsın
dünyanın onca puştu,orospusu içinde..

silindim sokaklardan,kazındım caddelerden,
bana bir medet umma,vardığın secdelerden!

karanlık hücrelerde zulmettiler ruhuma,
aldılar ellerimden neyim varsa değerli,
Anne bir sor onlara,ne yaptılar oğluna!





bilki son ana kadar,derdin yastı içinde!
de ki yokmuş seveni onca dostu içinde!
aldattılar annecim,bu davada hiçmişim,
burda bütün köpekler,aslan postu içinde
sahiplenen olmamış,kim vurduya gitmişim
peygamberle şeytanın düellosu içinde!

dünya Tanrı'ya orman,zaman kanlı bir hızar,
senin dünya dediğin,bana koca bir mezar!

bu hayattan ölüme,inen son eşikteyim..
görüş gününde bana tebessümünü getir
Anne söyle onlara,bu senden son isteğim!


mamo ç./2011-Heddernheim