10 Eylül 2009 Perşembe

YALAN!



Dar bir sokakta .

Dibini ancak aydınlatan bir sokak lambasının altında ,
ufaktan ufaktan kar yağarken sokağa ,
Babasının yolunu bekleyen bir çocuktur ,
kıvırcık saçlarının ucunda birikmiş su damlaları …
Üşümüş belli …
Buz tutmuş ayağı eli …
Babası ona ekmek ve birde sevgi getirecek .
Ekmek çantasında babanın , sevgi kucağında .
Biraz fazla sürdü bekleyiş .
Ama gelecek eninde sonunda .
Ekmek sevgi ve umut getirecek .
Ekmek çantasında babanın .
sevgi kucağında ve umut sıcaklığında …

O dar sokaktan,sokak kadar soğuk bir odaya döner çocuk …
Anne ekmeksiz bir sofra kurmanın telaşında …
Biraz pilav ve 2 kaşık sofrada
sofranın hemen yanında günlerdir toplanmamış bir yatak..
Yatağın yanı başında ateşe hasret bir soba !!
Çocuğa sorsan baba sıcaklık da getirecek
sıcaklık babayla beraber bağdaş kuracak odaya ..

Sofraya babasız oturulur.
Kaşıklar babasız daldırılır pilava .
Anne ağırdan alır yemeği oğlu doysun diye belli ki!!
Ama oğul bilmez hatta sorsan ona’ aç insan bile yoktur Dünya’da
Çocuktur o.
ve adı gibi emindir çocuk ..
Baba gelince tıka basa bir toklukla gelecektir oraya
Baba yanında getirecektir güzel olan ne varsa !!

Yatağa girilir uyumak için değil ısınmak için ama ..
Çünkü soba o akşamda habersizdir ateşten
Soba ateşi unutmuştur hatta ...
Niye orda durduğunu bile bilmemektedir aslında ..

İnceden karla örtülmüş soğuk bir sokağın
Sokaktan soğuk odasında
çocuğuna sarılarak ısıtan bir anne ,
Annenin kucağında babasını beklerken uyuya kalmış bir çocuk …
Yanında olmasa da rüyasında bir baba !!!


Çocuk…
Özlem …
Hasret ...
Umut ...
Bekleyiş ...
Soğuk ...
Yalnızlık ...
Hep bir arada !!!
Ah çocuk !!
Babasının yıllar önce öldüğünü o günde söyleyemediler ona …


mamo ç./2008/antalya