Son 1 yılımı çok nadiren sohbet ederek geçiriyorum..kendi kabuğuma çekilmiş,etrafımı gözlemliyorum..büyük düşünür İbrahim DADLISES’in dediği gibi:o eski halimden eser yok şimdi..Saygıdeğer insan Engin Doğan bu yazımı okuyunca yine kızcak bana “ulan zihnini bu boş şeylerle yorma” diye ama,bu blog benim dertleşme,içimi dökme,sevdiğimi paylaşma,sevmediğimi eleştirme alanım oldu,idare et..
Hemen olayı anlatıp Engin Abi’ya yakalanmadan kaçıcam:Şimdi geçen arkadaşın birinin sarhoş hallerini intiharın en acısız yolunu arayarak dinlerken ettiği bi lafla derinden irkildim(!).arkadaşımız kız arkadaşının kendisini 195. kere terk etmesinin akabinde hayatın sırrını çözmüş bir edayla şöyle dedi:”o kıvırcık doğru söylemiş abi,kadın yok,ağlamak yok!no vumun,no kıray a…… k…..!!”
Gülmek,gülmekten ölmek,herif o haliyle benim güldüğümü görüp beni yemesin diye bir an önce kaçıp gitmek arasında hayatımın en büyük karasızlığını yaşadım..şimdi ben o öküze desem ki:”la öküz!!onun anlamı,ağlama kadın ağlamadır..yalnız bu çevirinin senin sarhoşluğundan değil de öküzlüğünden geldiğini bildiğim için,müsaadenle gülmekten altıma işeyeceğim” desem hoş kaçar mı?kaçmaz..susma hakkımı kullandım ama,gel bi de bana sor!!
Bana müsaade arkadaşlar..gülücem biraz:))
