alman tarihi dersinde,konu almanya politikasi..eskilerden konusuyoruz..Hecker,masal gibi anlatiyo.31 yasinda daha,ama cok okumus,cok arastirmis..görmüs gibi,ordaymis gibi anlatiyor..biz de tuhaf duygularla dinliyoruz..DDR'den kacanlardan bahsediyor,dogu bati arasindaki soguk savaslardan,bölünmüs bir devletten,milletten bahsediyor..konuyla ilgili oldugum belli.zira okula ilk geldigim gün sormustu var mi almanya'yi cekici kilan bir seyler diye..berlin demistim..neden demisti,cevap vermistim gülümsemisti:duvari yüzünden!
yapildiginda dünyada degilmis,ama yikildigini hatirliyor.."biz ilkokuldayken" diyor,"bazen sinifa yeni ögrenciler gelirdi.ögretmenlerimiz bize onlari tanistirir ve DDR'den geldiklerini söylerdi..gelmemislerdi,kacmislardi!!"lafa girip "kizim olmadan asla"yi izleyip izlemedikleri sordum.kafasini salladi icli bir sekilde,"izlemeyenlere anlatir misin lütfen." dedi,anlattim..duvarlarin,sinirlarin,diplomatik karantinalarin beni ne cok etkiledigini paylastim.."mahmut berlinle cok ilgileniyor" dedi arkadaslara ve gülerek ekledi:"anlasilacagi üzere,duvari yüzünden..."
bir sonraki ders bir sürprizi olacagini söyleyip cikti siniftan..aranin ardindan döndügümüzde,sinifta kendi yaslarinda bir erkekle konusurken bulduk.selamlasip gectik yerlerimize.sonra tanitti arkadasini.dogu-bati hakkinda uzman bir beyefendi.sonra ayaga kalkip paylasti bizimle bildiklerini..cok enteresan gelen anekdotlar paylasti..o insanlarin bizzat isimlerini verdi.bi kac fotograf gösterdi bize kendi cocuklugundan..
arada bana en cok dokunan anekdotu,kelimelerin üzerinde oynayarak,kendi yorumumu ekleyerek sizlerle paylasmak istiyorum ben de:
"1989..Höpke ailesi 4 nufuslu bir cekirdek aile..baba okul müdürü,anne hemsire.anne batiya gecmek istiyor,demokrasi cekiyor gönlü,kendileri icin degil,cocuklari icin..dogu onun icin coktan katlanilabilir olmus da,cocuklari burda büyümesin,alismak zorunda kalmasin istiyor..baba kesinlikle karsi.kurulmus düzeni bozmak isleyen tekere comak sokmaya benziyor ona göre.cocuklar alisir diyor..hava da ayni,su da!biz yasadik onlarda yasar diyor..annesi laf dinletemiyor babaya!..evde soguk rüzgarlar esiyor..almanya gibi ev de bölünmüs ikiye..görünmeyen bir duvar var evin tam ortasinda!yarisi inattan,yarisi umuttan bir duvar!!baba ayni zamanda sehir komitesinde görevli.bir persembe aksami toplanti icin ayriliyor evden..anne giydiriyor cocuklarini.tutuyor ellerinden dogruca sinira gidiyor.kulelerde vur emri verilmis askerler:"uyarma bile;umuduna kosani vuracaksin asker!!"..bi sey diyemezsin abi,öyle o zamanlar,kacanin da sucu yok,vuranin da..vur emri verenin de yapabilecegi bi sey yok!!!yürüyorlar sinira..anne cocuklarini kaciriyor önce öbür tarafa..önce kizi,sonra kücük olan erkek cocugu..bir yandan kuledeki askeri kesiyor ölüm korkusu ensesinde..cocuk adimini atar atmaz öbür tarafa,askerden "dur!" geliyor..cocuklar bir yanda,anne bir yanda duruyor..iki cocuk da korkuyla basliyorlar aglamaya,asker "susun" isareti yapiyor parmagiyla..anne susun diyorlar cocuklara,susun!!asker bakiyor anneye,sonra cocuklara..anneye dönüyor tekrar,"gec karsiya,al cocuklarini getir" diyor..ama cok enteresan bir sekilde,kulenin arkasina geciyor asker.sirtini dönüyor umuda yürüyenlere..anne ayikiyor o sira.icinde bir umut alevleniyor!geciyor sinirdan..cocuklarin elinden tutuyor ve yürüyor sinira sirtini verip..umuduna yol almaya devam ediyor..gözünün ucu hep askerde..kiz "bizi vuracak mi anne?" diyor..anne gözü askerde cevap veriyor:"hayir kizim,o iyi bir adam.gitmemize izin verdi." diyor..ve gecip gidiyorlar sinirdan..1 yil gecmeden aciliyor sinir..1990 yilinda yikiliyor duvar..ama baba hic bir zaman affetmiyor anneyi!aile dagiliyor..babayla anne arasinda geciyor cocukluklari.bir ondalar,bir onda.."
sonra tahtaya isimlerini yazarak devam ediyor:
"....... ........ cocuklarin annesi.56 yasinda kaybediyor hayatini..
....... ....... kiz cocugu..peyzaj mimari simdi.babayla beraber yasamis yillarca.simdi babasi onun evinde yasiyor.
....... ....... cocuklarin babasi..emekli oluyor.kiziyla beraber,yillar önce kizin annesiyle beraber terkettigi evde yasiyor.kizinin kizini ziplatiyor dizinde..
...."
duruyoruz..hikayenin parcasi eksik."e erkek cocuk?" diyoruz.bu soruyu sordurmak icin bütün o isimleri yazdigini,konuyu zaten o noktaya getirmek istedigini iste o zaman anliyoruz..hassiktir diyoruz!!hocamizla göz göze gelip gülümsüyor:
"o cocuk Gerd KÖPKE..1979 berlin dogumlu..karsinizda duruyor!
