ermişin biri,gelir bir dergahın kapısına,el-pençe divan..aralanır kapı,"buyur?" derler."bu dergaha kul olmaya geldim." der..kapıda bırakıp zat-ı muhteremi,dergahın hocasına danışmaya giderler.dönerler geri,elde bir kap sütle.kap ağzına kadar süt dolu..hoca demiştir ki bu kap sütle,"ağzına kadar dolu bu dergah,bir damlaya daha yer yok.taşarız!"kapıda bekleyen derviş,bir gül yaprağı koparır dalından,bırakır sütün üzerine,süt taşmaz.demiştir ki o da:"ben bir gül yaprağı kadar hafifim,yük olmam size,beraber yaşarız!"
kalbinin kapısına gelmişim,elimde bir gül yaprağı..
