askere gidecek olan delikanlı,sevdiğine kendinden bir hatıra bırakır..ilk buluşmalarında kanayan dizin,bağladığı kabuktur o hediye..kız,bir şiirin,bir fotoğrafın daha önemli olduğunu düşünmektedir..çocuk niye kabuğunu verdiği açıklar kıza aşağıdaki cümlede..cümle ağlamış,kız ağlamış,bu satırları buraya yazan ağlamıştır..
-Düşündüm ki fotoğraf vermekten iyidir.. Fotoğrafa bakar bakar alışırsın.. ama yara öyle değildir etimden bir parçadır ne zaman baksan acırsın. ...
