fotoğraf çok uzun zamandır bilgisayarımda..bloga post girmek için ne zaman fotoğraf-yazı arşivimi karıştırsam,karşıma çıktığında takılıp kaldığım bir fotoğraf.çok başka bir ruh haline giriyorum.hani her işin bir yolu yordamı vardır,yapanın bildiği..demek bunun da buymuş.sokağa bırakılan,kaderine terkedilen çocukları diğerlerinden ayırmak için kullanılan yöntem buymuş.bir bez flaster üzerine BULUNTU yazıp onu göğsüne yapıştırmak,onu diğer bütün bebeklerinden ayırıveriyor işte.hayata fişlenerek başlamak bu!
kimin günahıdır bilemem,ama resimdekinin günahı değil bu!yine de hepimiz o kadar iyi biliyoruz ki,bu günahın vebalini o çocuk taşıyacak.en acımasız olunan çocukluk yıllarından geçerken,kendi yaşıtlarının en acımasız saldırılarına mağruz kalacak.çocukluğu yara bere içinde kalacak ve yaralarına temizleyecek bir anne olmayacak yanında..ilkokula başladığı gün,hayır duasını alamayacak annenin,cebine mendilini katlatıp koyan olmayacak.sosyal hizmetler yurtlarının birisinden birisine sürülecektir,herbirinden geriye bir kaç sızılı hatırayla.içinde anne geçen,baba geçen her şarkının yükünü boynunda taşıyacak.
sosyal hizmetler yurtlarında büyümüş bir arkadaşımın anekdotudur:"okulda veli toplantıları için dağıtılan kağıtlar vardı.haftasonundaki veli toplantısı için ailelere haber vermek amacıyla öğrencilere verilir,öğrenciler de ailelerine imzalatıp diğer gün geri getirirlerdi onu.bazen gayri ihtiyari bana da verirlerdi.o an kendimi anne-babası olanlar gibi hissederdim.bu bile beni o kadar mutlu ederdi ki!"işte tablo bu kadar hazindir.
bütün bu edebiyatı bir yana bırakalım ve bir soru sorayım size..bu bebek şuursuz bir varlık henüz..çevresinde meydana gelenlerden,başına gelenlerden hiç haberi yok..(gözünü bağlamışlar..sanki göğsündeki yazı görmesin diye.)peki o dudağın kenarına asılmış hüzün,bükük dudakların o bünyeye kattığı acı...bu kimin eseri..çocuğun içgüdüsü mü?tanrının ilahi bir müdahalesi mi?
cevabı siz verin..
